Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΤΟΥ

Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος Αντώνης Σαμαράς είναι πλέον απολύτως ενήμερος για το ζήτημα των κατοχικών δανείων και όλες τις παραμέτρους τους, ακόμη και αν - ως υπεύθυνος πολιτικός και μάλιστα οικονομολόγος - δεν θα το γνώριζε. Απομένει να δημοσιοποιηθεί η θέση του ως προς τη διεκδίκηση αυτής της γερμανικής οφειλής, που σήμερα υπερβαίνει τα 510 δισεκατομμύρια ευρώ.



ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ Δ. ΚΟΥΚΟΥΝΑ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ


Στον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά ο ιστορικός συγγραφέας Δ. Κούκουνας έστειλε την ακόλουθη επιστολή, παροτρύνοντάς τον να επιδιώξει την άμεση διεκδίκηση των κατοχικών δανείων που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα από την εποχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Μέχρι τώρα δεν έγινε γνωστή η αντίδρασή του.

"Αθήνα, 17 Ιουλίου 2012

Προς τον Κύριο
Αντώνη Σαμαρά
Πρωθυπουργό της Ελλάδος
Μέγαρο Μαξίμου
Ενταύθα

Αγαπητέ Κύριε Πρόεδρε, 
Θεώρησα χρέος μου να σας προσφέρω τιμητικά ένα από τα πρώτα αντίτυπα του νέου βιβλίου μου «Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια», που μόλις κυκλοφόρησε, αφ’ ενός λόγω της μακράς προσωπικής γνωριμίας μας, αφ’ ετέρου διότι πιστεύω ότι θα πρέπει να είσθε ενήμερος υπό τη θεσμική σας ιδιότητα των όσων αναφέρονται σ’ αυτό.
Αν ένας νηφάλιος παρατηρητής θα επιχειρούσε να αναζητήσει πού ακριβώς οφείλεται η σημερινή ελληνική τραγωδία, θα διαπίστωνε ότι είναι μια μετεξέλιξη της τραγωδίας που βίωσε σε τόσο δραματικούς τόνους ο Ελληνικός Λαός κατά την κατοχική περίοδο 1941-44. Διότι η περίοδος εκείνη στην πραγματικότητα δεν έκλεισε, ως προς τις συνέπειές της, ούτε με το τέλος του Εμφυλίου, ούτε με τις ανασυγκροτήσεις και αναδιαρθρώσεις που επιχειρήθηκαν σε διάφορες επόμενες φάσεις, ούτε καν με τη Μεταπολίτευση και ό,τι ακολούθησε.
Και δεν έκλεισε διότι την εποχή εκείνη απομυζήθηκε από τον κατακτητή, εξίσου βάναυσα όπως και στο ανθρωπιστικό πεδίο, κάθε ικμάδα της ελληνικής οικονομίας μέχρι ολικής ξηρασίας. Δεν ήταν ο πόλεμος και οι συνθήκες του, ήταν ο συγκεκριμένος εχθρός που έτσι απάνθρωπα αποστράγγισε το παν από τη χώρα μας. Διαρκούσης της σκληρότατης αυτής κατοχής ο λαός μας άντεξε προσβλέποντας στην ελπίδα ότι σύντομα θα τελείωνε αυτή η φάση και έπειτα θα δικαιωνόταν. Βεβαίως εδώ δεν έχει θέση να κριθεί πώς και κατά πόσο ικανοποιηθήκαμε με το Συνέδριο Ειρήνης, αλλά είναι αλήθεια πως δόθηκαν επανορθώσεις και αποζημιώσεις.
Δεν ρυθμίστηκαν όμως τα αναγκαστικά κατοχικά δάνεια, τα οποία ο κατακτητής συστηματικά απαίτησε και έλαβε ποικιλοτρόπως από την ελληνική οικονομία, γεγονός που αυτομάτως επιδείνωσε μέχρις εξαντλήσεως την πείνα, τη δυστυχία, τον αφανισμό. Αυτά τα κατοχικά δάνεια, ύψους 100 δις ευρώ ως προς το κεφάλαιό τους τότε, αν είχαν αποδοθεί τότε θα αποτελούσαν για την Ελλάδα το ουσιαστικό κεφάλαιό της για την επανεκκίνηση της οικονομίας της. Αλλά μη διαθέτοντας αυτό το κεφάλαιο, εξαναγκάστηκε επανειλημμένα από τότε να προσφεύγει σε διάφορους δανειστές και ποικίλες διαδικασίες για να το αναπληρώνει.
Λίγο ώς πολύ, ως οικονομολόγος και πολιτικός, θα γνωρίζετε τι απέγινε μέχρι σήμερα. Με διάφορα προσχήματα, οσάκις εθίγη το θέμα, ουδέποτε ικανοποιήθηκε η χώρα μας εκ μέρους της Γερμανίας (σε αντίθεση με ό,τι έγινε με την Ιταλία) με την επιστροφή των κατοχικών δανείων, τα οποία είχαν μορφή διακρατικής δανειακής σύμβασης. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν έχει καμιά αξία να αποδοθούν ευθύνες στους Έλληνες υπεύθυνους ηγέτες που κατά το παρελθόν παρέλειψαν το καθήκον τους και αδιαφόρησαν να διεκδικήσουν την εξόφληση αυτών των δανείων, διότι δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπήρχε δόλος. Ούτε είναι το ζητούμενο στην παρούσα συγκυρία.
Όταν όμως ο Λαός μας φθάνει σ’ αυτό το σημείο εξαθλίωσης τα πράγματα αλλάζουν. Το ζήτημα των κατοχικών δανείων θα πρέπει να λήξει οριστικά και ικανοποιητικά. Και επειδή, Κύριε Πρόεδρε, γνωρίζετε πόσο σας εκτιμώ προσωπικά, δεν θα ήθελα να προστεθεί και η κυβέρνησή σας στο σύνολο των μεταπολεμικών πολιτικών ηγεσιών που αδιαφόρησαν για τη συγκεκριμένη γερμανική οφειλή, η οποία κατά την εκτίμησή μου υπερβαίνει τα 510 δις ευρώ, κατά την εκτίμηση άλλων μεγαλύτερη ή μικρότερη.
Έχω την πεποίθηση ότι επί των ημερών σας το ζήτημα των κατοχικών δανείων μπορεί να λήξει, οπότε η Ελλάδα θα ξεπεράσει το αδιέξοδό της, συμψηφίζοντας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το εξωτερικό χρέος της έναντι της γερμανικής οφειλής. Σας καλώ και σας προτείνω να σχηματίσετε μια επιτροπή ειδικών που με επείγουσες διαδικασίες, αφού επιβεβαιώσει την τυπική υπόσταση των κατοχικών δανείων και επαληθεύσει το σημερινό ύψος τους, να σας εισηγηθεί τον τρόπο αποτελεσματικού χειρισμού του ζητήματος. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, αν δεν επαρκούν τα όσα υπάρχουν στις αρμόδιες αρχές ή τα όσα αναφέρονται στο εν προκειμένω εξειδικευμένο βιβλίο, εννοείται ότι είμαι στην απόλυτη διάθεσή σας να συμβάλω ως Έλληνας πολίτης, παρέχοντας κάθε επιπρόσθετη πληροφορία που τυχόν γνωρίζω ή κάθε στοιχείο που βρίσκεται στο προσωπικό μου αρχείο από τη μακρόχρονη ιστορική έρευνα που έχω διεξαγάγει για τα κατοχικά θέματα.
Με θερμές ευχές, πάντοτε στη διάθεσή σας και
Με εξαίρετη τιμή
Δημοσθένης Κούκουνας"


ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΕΡΩΤΗΣΗΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ


Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας κατά τη διάρκεια ομιλίας του στη Βουλή, σε απάντηση σχετικής ερώτησης του βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων καθηγητή Νότη Μαριά, έλαβε θέση για τις ελληνικές απαιτήσεις έναντι της Γερμανίας από την εποχή του πολέμου.

Σύμφωνα με το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ (3 Σεπτεμβρίου 2012):

Διαδικασία για να αποτυπωθεί με νηφαλιότητα το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων ξεκίνησε το υπουργείο Οικονομικών, σύμφωνα με τον αναπληρωτή υπουργό Χρήστο Σταϊκούρα προκειμένου «οι διεκδικήσεις να μην γίνουν με αερολογίες αλλά με βούληση, τεκμηρίωση και επιμονή».
Επιπροσθέτως, ο κ. Σταϊκούρας μιλώντας στην Βουλή αποκάλυψε ότι «το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους μετά από έγγραφο του Πταισματοδικείου (29.06.2012) έχει ξεκινήσει διαδικασία προσδιορισμού του ποσόυ των γερμανικών αποζημιώσεων με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα». Σύμφωνα πάντα με τον υπουργό μεταξύ των διαθέσιμων δεδομένων είναι 7,5 δις δολάρια που ήταν η απαίτηση της ελληνικής αντιπροσωπίας κατά την Συνδιάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων 1945-1946 «από ζημιές κάθε είδους που υπέστη στο διάστημα της Γερμανικής Κατοχής». Εναντι του ποσού αυτού η Ελλάδα – σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου – έχει λάβει κατά καιρούς:
-  20 εκατ. δολάρια το 1946 από τη διάλυση της Γερμανικής Πολεμικής Βιομηχανίας σε οπλισμό
-   Όλες οι περιουσίες των Γερμανών υπηκόων (1946) περιήλθαν ατο ελληνικό δημόσιο η αξία των οποίων δεν ήταν δυνατό να υπολογιστεί
-  4,8 εκατ. γερμανικά μάρκα το 1961 για αφαιρεθέντα καπνά από τις γερμανικές αρχές κατοχής. Το ισότιμο ποσό σε δραχμές διανεμήθηκε σύμμετρα στους δικαιούχους
- 115 εκατ. γερμανικά μάρκα το 1961 στα θύματα του ναζισμού (θάνατος, ομηρίες, σωματικές βλάβες)
Πέραν αυτών, ο κ. Σταϊκούρας επισήμανε ότι «η Ελλάδα δεν παραιτείται των αξιώσεών της. Οι συγκεκριμένες εκκρεμότητες εξακολουθούν να υφίστανται» και συμπλήρωσε πως «για πρώτη φορά το υπουργείο ξεκίνησε διαδικασία αποτύπωσης της κατάστασης ώστε να μπορούν να θεμελιωθούν οι όποιες ενέργειες σε στέρεες βάσεις… έχει ήδη δρομολογηθεί η συγκέντρωση του σχετικού αρχειακού υλικού προκειμένου να ερευνηθεί αρμοδίως και να αξιοποιηθεί».
Πρόσθεσε μάλιστα ότι για τον σκοπό αυτό έχει συγκροτηθεί ομάδα εμπειρογνωμόνων που επεξεργάζονται «17 δερματόδετους τόμους αρχείο με 2.800 σελίδες έκαστος» ενώ στις διαδικασίες εκτίμησης συμμετέχει και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.
Στο αρχείο – σύμφωνα πάντα με τν υπουργό – καταγράφονται τα πλήρη στοιχεία των δικαιούχων (ονοματεπώνυμο, αριθμός μητρώου κ.α.) καθώς και νομικά έγγραφα όπως αριθμοί εντολής πληρωμών και ποσά.
Επιπροσθέτως, σημείωσε ότι «οι απαιτήσεις της χώρας μας από επανορθώσεις και αποζημιώσεις από την πρώην Ανατολική και την Δυτική Γερμανία χρονολογούνται από τον Α και Β Παγκόσμιο πόλεμο. Πρόκειται:
-  Για αξιώσεις του Ελληνικού Δημοσίου για ζημιες που προκλήθηκαν στην υποδομή της χώρας και γενικά στην δημόσια περιουσία
- Για επιστροφή του «κατοχικού δανείου»
-  Για αξιώσεις Ελλήνων πολιτών για αποζημιώσεις λόγω ζημιών στην ιδιωτική τους περιουσία




ΦΟΒΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΝΑ ΚΟΥΚΟΥΛΩΘΕΙ
ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΙΚΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ


Με αφορμή τις διατυπώσεις του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα στη Βουλή, εκφράστηκαν έντονες ανησυχίες για τον κίνδυνο να κουκουλωθεί το ζήτημα των κατοχικών δανείων. Η σημαντικότερη επισήμανση έγινε από το olympia.gr, που αντέδρασε αμέσως (ΚΛΙΚ ΕΔΩ).

Ενισχύοντας τις ανησυχίες που εκφράστηκαν, ο ιστορικός συγγραφέας Δημοσθένης Κούκουνας έστειλε στο  olympia.gr το ακόλουθο κείμενό του (ΚΛΙΚ ΕΔΩ για τη σχετική ανάρτηση):


Αισθάνομαι χρέος να σας συγχαρώ για την απαρασάλευτη πατριωτική στάση σας στις δύσκολες στιγμές που περνάει ο Ελληνισμός. Καθημερινά αποδεικνύεται περίτρανα ότι το olympia.gr είναι ένας μοναδικός ιστότοπος υπεύθυνης και ανιδιοτελούς ενημέρωσης, που με οξυδέρκεια επιλέγει τα θέματά του και τα σχολιάζει.
Ειδικά για το θέμα των κατοχικών δανείων, πιστεύω ότι είστε οι μόνοι στο ελληνικό διαδίκτυο που το αντιμετωπίζετε με την ανάλογη προς τη σπουδαιότητά του σοβαρότητα. Όπως πολύ σωστά επισημάνατε, τα τελευταία 24ωρα αρχίζει να διαφαίνεται μια προσπάθεια συστηματικής υποβάθμισης του θέματος, προφανώς για να εξυπηρετηθούν τα γερμανικά συμφέροντα εις βάρος των ελληνικών. Είναι και αυτό απόρροια των όρων του αρχικού μνημονίου που υπέγραψαν είτε βλάκες είτε προδότες, μπορεί και τα δύο. Τότε, το 2010, οι Γερμανοί, κάθε άλλο παρά προδότες για τη δική τους πατρίδα, είχαν την πρόνοια να επιβάλουν μεταξύ των άλλων γνωστών όρων δύο στοιχειώδεις 
κατευθυντήριες γραμμές: α) Η Ελλάδα αίρει την εθνική κυριαρχία της, και β) δεν επιτρέπεται συμψηφισμός των εκατέρωθεν οφειλών. Ο τελευταίος όρος αναφερόταν αναμφισβήτητα στο ζήτημα των ελληνικών αξιώσεων περί των κατοχικών δανείων.

Άλλωστε αυτή είναι η μόνη απαράγραπτη (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) οικονομική απαίτηση που έχει στη διάθεσή της η χώρα μας από τη Γερμανία, μάλιστα δε επί απολύτως ουσιαστικής βάσης, καθώς αυτή έχει τη μορφή δανειακής κρατικής σύμβασης.
Όσοι εξακολουθούν να αγνοούν το θέμα στις πραγματικές διαστάσεις του και δεν μπορούν να αντιληφθούν τι αντιπροσωπεύει για την καθημαγμένη σημερινή Ελλάδα, το λιγότερο είναι αδιάβαστοι. Και αυτό, ιδίως για υπεύθυνους πολιτικούς που εκφράζουν δημοσία άποψη, είναι απαράδεκτο. Αφότου δόθηκε στη δημοσιότητα το τελευταίο βιβλίο μου, αμέσως μετά τις τελευταίες εκλογές του Ιουνίου, που έχει τον τίτλο “Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια”, θα πρέπει κανείς να είναι ανθέλληνας ή έστω κακόπιστος, για να μην αντιλαμβάνεται περί τίνος πρόκειται. Δίνονται στη δημοσιότητα έγγραφα κυρίως από τα γερμανικά διπλωματικά αρχεία της εποχής που συνομολογήθηκαν τα αναγκαστικά κατοχικά δάνεια (1942), καθώς και από το προσωπικό αρχείο του τότε κατοχικού υπουργού Οικονομικών Σωτηρίου Γκοτζαμάνη, ώστε προκύπτει όχι απλώς το γράμμα, αλλά και το πνεύμα που επικρατούσε τότε. Διεκτραγωδείται τεκμηριωμένα όλο το παρασκήνιο, αλλά και το προσκήνιο βεβαίως. Πώς και γιατί καταλήστευσαν τότε οι κατακτητές την ελληνική οικονομία, όχι μόνον εξαναγκάζοντας την Τράπεζα της Ελλάδος να παραδίδει τεράστιες ποσότητες χαρτονομισμάτων στα στρατιωτικά φορτηγά που περίμεναν απέξω να τα φορτώσουν, αλλά και με τη δέσμευση των γεωργικών προϊόντων και άλλων ειδών διατροφής, κρεάτων, φρούτων κλπ. Χώρια τα μεταλλεύματα, τα καπνά κ.ά.
Οι κατακτητές τότε μας πήραν ό,τι είχαμε και δεν είχαμε, μας άφησαν να πεινάσουμε και κυριολεκτικά να πεθάνουμε από πείνα, για να αντλήσουν και την τελευταία ικμάδα που είχε απομείνει, ενώ ταυτόχρονα δεν παρέλειπαν εκτελέσεις, φυλακίσεις, ομηρίες, βιαιότητες. Αλλά αυτοί οι ίδιοι οι κατακτητές, που έκαναν ό,τι ήθελαν εις βάρος μας, δήλωσαν τότε ενυπογράφως και ανεπιφυλάκτως ότι θα μας επέστρεφαν τα ποσά που έτσι βάναυσα έπαιρναν, αμέσως μόλις θα τελείωνε ο πόλεμος.
Αυτή ακριβώς είναι η υπόσταση των κατοχικών δανείων. Η χιτλερική Γερμανία έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή της και εγγυήθηκε την αποπληρωμή τους. Οι μεταπολεμικοί διάδοχοί της, με αποκορύφωμα τη σημερινή αρχικαγκελάριο κυρία Μέρκελ, αρνήθηκαν συστηματικά με την επίκληση διαφόρων προσχημάτων να εξοφλήσουν την οφειλή αυτή, η οποία λόγω της φύσης της όσος καιρός να περάσει δεν διαγράφεται και δεν παραγράφεται. Σημειωτέον ότι μεταπολεμικά η Ιταλία έπραξε το αυτονόητο: αποδέχθηκε το αντίστοιχο χρέος της, προερχόμενο από τις ίδιες συμφωνίες και συμβάσεις, και το εξόφλησε προς την Ελλάδα.
Ως προς το συνολικό ύψος της ελληνικής απαίτησης έναντι της Γερμανίας, το οποίο κατά μετρίους υπολογισμούς υπερβαίνει σήμερα τα 510 δισεκατομμύρια ευρώ, είναι μια εκτίμηση που στηρίζεται στη βάση του κεφαλαίου των 100 δισεκατομμυρίων κατά τη λήξη του πολέμου, με επιτόκιο 2,5%. Επειδή ο υπολογισμός του κεφαλαίου στηρίζεται σε αποπληθωριστικές ρήτρες, μπορεί να υπάρχουν διαφορές ως προς το ύψος, γι’ αυτό και στο βιβλίο μου (πολλά σχετικά αποσπάσματα του οποίου είναι μόνιμα αναρτημένα στο φιλικό ιστολόγιο aera2012.blogspot.gr) προτείνω τη συγκρότηση μιας εθνικής επιτροπής εμπειρογνωμόνων. Βεβαίως δεν εννοώ παρά να υπάρξει μια υπεύθυνη επιστημονική εργασία από ελληνικής πλευράς για τον εντοπισμό των πραγματικών μεγεθών. Δεν εννοώ να συγκροτηθεί μια κλίκα για να κλείσει όπως-όπως το θέμα και να ικανοποιηθούν οι Γερμανοί.
Αυτή η εργασία δε, θα ήθελα να τονίσω, δεν είναι αρμοδιότητα της παρέας με τον βαρύγδουπο τίτλο “Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών”, όπως νομίζουν οι κύριοι που το αποτελούν (δηλαδή ο Μανώλης Γλέζος, ο από χρόνια αποτραβηγμένος από κάθε δραστηριότητα Ευάγγελος Μαχαίρας, ο ηθοποιός Στέφανος Ληναίος και ένας εσχάτως τοποθετηθείς, άγνωστο υπό ποίες διαδικασίες, απόστρατος στρατηγός). Κανείς δεν γνωρίζει το νομικό του πλαίσιο, αν είναι ΜΚΟ ή αστική μη κερδοσκοπική εταιρία ή ο,τιδήποτε άλλο, η ουσία όμως είναι ότι στις τελευταίες δύο δεκαετίες ουδέποτε είχε μέχρι τώρα ασχοληθεί με το υποτιθέμενο κύριο αντικείμενό του, εξαιρέσει (αν δεν απατώμαι) του αιτήματος των αποζημιώσεων που διεκδικεί η κ. Σταμούλη. Περί κατοχικών δανείων δεν υπάρχει καμιά ενέργεια αυτού του “Εθνικού Συμβουλίου”. Αντίθετα, προβάλλονται ως μόνες γερμανικές οφειλές θέματα επανορθώσεων και αποζημιώσεων, που είναι πλήρως αποσυνδεδεμένα από τα κατοχικά δάνεια.
Αν οι συμμετέχοντες σ’ αυτό θα ήθελαν να προσφέρουν πράγματι εθνικό έργο είχαν μέχρι τώρα άπειρες ευκαιρίες και το μόνο που επέτυχαν είναι να αναμιγνύουν όλα αυτά τα κονδύλια, ώστε να διερωτάται κανείς μήπως η σημερινή Γερμανία ωφελείται με τη σύγχυση, ενώ η χρήση της υπογραφής του “Εθνικού Συμβουλίου” έχει περιορισμένο κομματικό στόχο για να νομίζει κανείς ότι κάποιος κάτι κάνει.
Τέλος, θα ήθελα μέσα απ’ αυτό το σημείωμα να προσθέσω, πέραν όσων αναφέρονται στο συγκεκριμένο βιβλίο μου, ότι για το θέμα των κατοχικών δανείων έχουν θετικά και με σαφήνεια αναφερθεί μεταπολεμικά οι δύο Γερμανοί διπλωμάτες που υπηρέτησαν επικεφαλής της γερμανικής πρεσβείας κατά την Κατοχή: ο Γκύντερ Άλτενμπουργκ και ο διάδοχός του Κουρτ-Φριτς φον Γκραίβενιτς. Και οι δύο ομίλησαν ανεπιφύλακτα για τη γερμανική οφειλή.
Ο Γκύντερ Άλτενμπουργκ το 1964 κλήθηκε από το γερμανικό υπουργικό Εξωτερικών να εκφέρει την άποψή του για τη βασιμότητα του κατοχικού χρέους προς την Ελλάδα. Απάντησε με υπόμνημά του ανεπιφύλακτα υπέρ του ελληνικού δικαίου.
Επίσης ο άλλος Γερμανός διπλωμάτης, ο Γκραίβενιτς, στα ανέκδοτα απομνημονεύματά του, γραμμένα λίγα χρόνια πριν πεθάνει κατά τη δεκαετία 1980, που προ ολίγων ετών είχε την καλοσύνη να μου στείλει ο υιός του, επίσης Γερμανός διπλωμάτης, εκφέρει την ίδια άποψη.
Σημειωτέον ότι και οι δύο αυτοί διπλωμάτες όχι απλώς αρμόδιοι ήταν, αλλά είχαν παρακολουθήσει εκ του σύνεγγυς τη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων του 1942 κ.ε. που κατέληξαν στις συμφωνίες, επί των οποίων στηρίζεται η διεκδίκηση των κατοχικών δανείων. Και η γνώμη τους ήταν και πολλές δεκαετίες αργότερα ότι εκκρεμεί η αποπληρωμή τους από τη Γερμανία προς την Ελλάδα.
Τι θέλει επιτέλους η κ. Μέρκελ για να αντιληφθεί ότι αυτό το γερμανικό χρέος πρέπει να αποδοθεί, ότι πρόκειται περί ΧΡΕΟΥΣ ΤΙΜΗΣ αν μη τι άλλο;
Ομιλώ με την ιδιότητα ενός απλού Έλληνα πολίτη, που τυχαίνει ως ιστορικός συγγραφέας να έχει ασχοληθεί με το θέμα. Ως πολίτης λοιπόν έχω την αξίωση από την ελληνική κυβέρνηση να πράξει το αυτονόητο και να ανταποκριθεί στο καθήκον της, απαιτώντας από τη Γερμανία να πληρώσει. Και δεν διανοούμαι ότι θα υπάρξουν στελέχη αυτής της κυβέρνησης, όπως ας πούμε ο κ. Χρ. Σταϊκούρας, πολύ δε περισσότερο ο κ. Α. Σαμαράς, που θα θελήσουν να κλείσουν με οποιοδήποτε τρόπο ή πρόσχημα το θέμα αυτό για να μην ενοχλείται η κ. Μέρκελ. Τότε, επειδή το θέμα αυτό το έχω μελετήσει, θα αντιδράσω με όλη την ένταση της φωνής μου και θα καλέσω όλη την ελληνική κοινή γνώμη να λάβει θέση.
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και σας συγχαίρω για τον αγώνα σας
Δημοσθένης Κούκουνας



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.